30 listopada Senat przyjął nowelizację ustawy o Karcie Polaka. Zmiany przygotowała sejmowa komisja łączności z Polakami za granicą.
Do tej pory decyzję o świadczeniach pieniężnych dla posiadaczy Karty Polaka, którzy występują o stały pobyt w Polsce, wydawali starostowie. Nowelizacja przenosi ten obowiązek na wojewodów. Starosta nadal będzie organem wypłacającym świadczenia. Nowelizacja trafi teraz do podpisu przez prezydenta.
Osoby, które otrzymały świadczenia w maksymalnej wysokości 9 miesięcy, nie będą mogły już składać kolejnych wniosków. Świadczenia nie dostaną również osoby, które poprzednio otrzymywały świadczenia jako członkowie rodziny wnioskodawcy.
Powstanie rejestr wniosków, decyzji i postanowień w sprawach o przyznanie świadczenia pieniężnego, który będzie włączony do krajowego zbioru rejestrów.
Po osiągnięciu pułapu 75 proc. kwoty zaplanowanej na wypłatę świadczeń w danym roku rozpatrywanie wniosków zostanie wstrzymane do czasu ustalenia w ustawie budżetowej środków na ich wypłatę, jednak kolejne wnioski będą nadal przyjmowane.
Od początku września aktualna jest nowelizacja ustawy o Karcie Polaka, która ułatwia jej posiadaczom osiedlanie się w Polsce oraz otrzymanie polskiego obywatelstwa. Szacuje się, że dzięki tej poprawce do Polski przyjedzie kilkadziesiąt tysięcy Polaków z krajów powstałych po rozpadzie ZSRR.
Osoby posiadające Kartę Polaka, które przyjadą do Polski, aby osiedlić się tu na stałe, otrzymają bezpłatnie Kartę Stałego Pobytu. Rok później otrzymają polskie obywatelstwo. Przez okres 9 miesięcy będą mogli liczyć na pomoc pieniężną na pokrycie kosztów gospodarowania i bieżącego utrzymania. Dofinansowanie może być również przeznaczone na wynajem mieszkania, kursy języka polskiego lub kursy zawodowe. Program rusza od stycznia 2017 roku.
Kartę Polaka może otrzymać osoba polskiego pochodzenia żyjąca w jednym z 15 krajów powstałych po rozpadzie ZSRR, które nie uznają podwójnego obywatelstwa. Karta Polaka potwierdza przynależność do narodu polskiego. Osoby chcące otrzymać Kartę Polaka muszą wykazać, że jedno z rodziców lub dziadków bądź dwoje pradziadków było narodowości polskiej, ewentualnie przedstawić zaświadczenie organizacji polonijnej o działalności na rzecz kultury i języka polskiego. Należy również potrafić posługiwać się językiem polskim przynajmniej na poziomie podstawowym.